Λάντος Άγγελος

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1972 και σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα. Τελειώνοντας το λύκειο εργάστηκε σε εστιατόρια όπου και άρχισε να ερωτεύεται τη μαγειρική.

Στη συνέχεια σπούδασε σε Σχολή Μαγειρικής και εργάστηκε σε γνωστά εστιατόρια της Αθήνας όπως το «Πιλ Πουλ» και το «Boschetto» καθώς και σε βραβευμένα εστιατόρια με αστέρια Michelin στην Αγγλία, Γαλλία, Ελβετία.

Από το 2005 εργάζεται στη Σπονδή που έχει χαρακτηριστεί ως το εστιατόριο πρότυπο υψηλής γαστρονομίας. Ο γνωστός chef έχει ανεβάσει το επίπεδο με την υψηλή του μαγειρική τέχνη, συνεχίζει  να διατηρεί εδώ και χρόνια τα 2 αστέρια Michelin ενώ το 2018 μπήκε στη λίστα με τους 300 καλύτερους chef παγκοσμίως.

Όταν κάποιος έχει τόσες βραβεύσεις και βρίσκεται στους 300 καλύτερους chef του κόσμου, το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι χαρά ή άγχος για τους επόμενους στόχους;

Νιώθεις μια σημαντική ανταμοιβή. Βλέπεις, η δουλειά που έχεις κάνει να αναγνωρίζεται και να ανταμείβεται. Αυτό είναι μεγάλη ικανοποίηση. Υπάρχει η χαρά, υπάρχει το άγχος, μετά έρχεται η ανακούφιση και μετά πάμε από την αρχή. Είμαι άνθρωπος που το καλό το κρατάω αλλά αμέσως πάω για το επόμενο βήμα που μπορεί να είναι πολύ πιο σκληρό. Είμαι όμως και αρκετά τυχερός γιατί η Σπονδή είναι ένα εστιατόριο επίκεντρο, τα βλέμματα πολλών κριτικών είναι πάνω του. Θα μπορούσε να είχα δουλέψει πολλές ώρες σε ένα άλλο εστιατόριο και να μην είχα κάνει κάτι τέτοιο. Όταν δουλεύεις σε ένα εστιατόριο πρότυπο σίγουρα ανταμείβεσαι για τη δουλειά που κάνεις σε σχέση με κάποιο άλλο.

Είναι πιο δύσκολο να αποκτήσει κάποιος δυο αστέρια Michelin ή να τα διατηρεί;

Τα αστέρια ανήκουν στο εστιατόριο. Το θέμα είναι αν το εστιατόριο που θέλει να τα κερδίσει και επενδύει σ αυτό. Γιατί θα πρέπει και το φαγητό και το σέρβις και ο χώρος να είναι για 2 αστέρια Michelin. Θα πρέπει να είσαι τυχερός για να βρεις χώρο που να θέλει να κάνει κάτι τέτοιο και η Σπονδή είναι ένας τέτοιος χώρος. Τώρα θεωρώ πως όσο δύσκολο είναι να αποκτήσεις αστέρια Michelin άλλο τόσο δύσκολο είναι και να τα διατηρήσεις. Ο προηγούμενος chef ο Arnaud Bignon τα απέκτησε με την ομάδα του στην οποία ανήκα και εγώ και ξέρω πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό, ατελείωτες ώρες δουλειάς. Όταν έφυγε λοιπόν ήρθαν τρεις επιθεωρητές μαζί και μου είπαν: «είστε ο κύριος Λάντος, δεν σας γνωρίζουμε αλλά ήρθαμε άλλες 2 φορές και έχουμε το ίδιο feeling με τους υπόλοιπους, είστε πάρα πολύ καλά, έχετε κρατήσει το επίπεδο». Και τον Απρίλιο μάθαμε πως είχαμε κρατήσει τα αστέρια. Κάθε χρόνο λοιπόν γίνεται μια επιθεώρηση αν το εστιατόριο έχει την ίδια ποιότητα και επίπεδο για να διατηρήσει τα 2 αστέρια.

Ήσασταν πάντα λάτρεις της Γαλλικής κουζίνας ή έτυχε να εκπαιδευτείτε σ’ αυτή;

Όταν ξεκίνησα το επάγγελμα στα 23-24 σκεφτόμουνα να φύγω στη Γαλλία μόνιμα. Με γοήτευε η Γαλλική κουζίνα.

Σε ποια περιοχή της Ελλάδας έχουμε τα καλύτερα τυριά;

Η Τήνος και η Νάξος έχουν ωραία τυριά.

Πολλοί υποστηρίζουν πως ο τουρισμός στην Ελλάδα συνεχώς μεγαλώνει, έχουμε όμως γαστρονομικό τουρισμό;

Η χώρα μας είναι περιτριγυρισμένη από υπέροχη θάλασσα οπότε αυτό προσελκύει να πας να τη δεις. Δεν είμαστε όμως γνωστοί γαστρονομικά για την κουλτούρα μας και για το πολύ καλό μας μαγείρεμα. Τα πολύ καλά εστιατόρια της χώρας δυστυχώς δεν έχουν τουρίστες. Συνήθως πηγαινουν οι Έλληνες τρώνε καλά αλλά δεν είναι τουριστικά μέρη. Για να γίνει η Ελλάδα  γαστρονομικός προορισμός πρέπει να γίνουν γνωστά αυτά τα εστιατόρια και να τα βρίσκουν εύκολα. Έχουμε 2 οδηγούς το Αθηνόραμα και το FnL και κάποιους μικρότερους οδηγούς αλλά πιστεύω πως η επόμενη κίνηση πρέπει να είναι να βάλουμε τον οδηγό της Michelin μέσα στην Ελλάδα, να έχουμε δικό μας οδηγό. Όπως έχει η Κροατία η οποία είχε εμφύλιο πριν 20 χρόνια και τώρα τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχει δικό της οδηγό. Προς το παρόν ανήκουμε στα Main Cities of Europe οπότε είναι μόνο οι πρωτεύουσες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι μάγειρες;

Το μεγαλύτερο λάθος των μαγείρων είναι η έπαρση, ορισμένες φορές έχουν μεγάλη έπαρση οι μάγειρες. Ένα άλλο λάθος είναι οι συμπεριφορές, οι οποίες είναι πολύ σημαντικές για μένα. Μπορείς να είσαι αυστηρός και να είσαι ταυτόχρονα και δίκαιος. Αυτό που δεν σηκώνω όμως με τίποτα είναι το ψέμα. Πρέπει να είσαι απόλυτα δίκαιος και να σε σέβονται για τη δουλειά σου και όχι για την ηγεσία σου. Πρέπει να μάθεις στην ομάδα σου να σε αγαπάει και να σε εκτιμά γι αυτό που κάνεις και αυτά δεν χαρίζονται, αλλά κερδίζονται. Με τους ανθρώπους που δουλεύουμε στην κουζίνα, μπορεί να κάνουμε και χιούμορ, μπορεί να κάνουμε πλάκα, μπορεί να μιλάμε σοβαρά, για κοινωνικά θέματα, δεν είμαστε μόνο για να μαγειρεύουμε, δεν είναι η ζωή μας μόνο μαγειρική.

Ακούμε μουσική, εγώ στην κουζίνα αφήνω να ακούμε μουσική, μπορεί να μην ακούμε πάντα τι λέει ο στίχος γιατί είμαστε απασχολημένοι αλλά ακούμε για να υπάρχει κάτι ευχάριστο στο αυτί μας.

Στην κουζίνα είμαστε 12-14 ώρες, πρέπει να περνάμε ωραία και όχι να είμαστε καταπιεσμένοι γιατί αυτό μετά θα βγει και στο αποτέλεσμα. Το πιστεύω αυτό.

Πως ξεκίνησε η συνεργασία με την τηλεοπτική μαγειρική σειρά Game of Chefs;

Γενικώς δεν είμαι άνθρωπος που θα έβγαινα εύκολα στην τηλεόραση. Με τις εκπομπές, τις συνεντεύξεις, … τα προσέχω πάρα πολύ αυτά δεν τα κάνω εύκολα. Και μάλιστα ένα διάστημα δύο ετών έκανα διακοπή και δεν έδινα συνεντεύξεις. Το είπα στον κ. Τρατσέλη, θέλω να κάνω τη δουλειά μου, θέλω να σταθεροποιήσω τη δουλειά μου και μετά το ξαναβλέπουμε. Και το κατανόησε γιατί έτσι είναι και εκείνος ως άνθρωπος.

Όταν έγινε η πρόταση στην τηλεόραση, στην αρχή ήθελα απλά να είμαι ευγενικός και έτσι πήγα. Δεν το πολύ πίστεψα γιατί υπάρχουν τόσα νέα παιδιά με εξοικείωση στην τηλεόραση, πιο δημοφιλή. Εγώ είμαι άνθρωπος μιας άλλης γενιάς πάντα ήμουν στην κουζίνα και δεν έχω σχέση με αυτά τα πράγματα, ούτε πίστευα ποτέ ότι θα κάνω τηλεόραση. Θεωρούσα πάντα πως κάποιοι είναι για αυτό και κάποιοι όχι. Για παράδειγμα ο Γιάννης Λουκάκος που είναι φίλος μου το παιδί είναι γεννημένος για την τηλεόραση. Είναι ένα ωραίο πρόσωπο, είναι μορφωμένο άτομο, μιλάει ωραία, έχει όλο το πακέτο για αυτό. Όταν κάναμε όμως ένα δοκιμαστικό οι άνθρωποι της τηλεοπτικής παραγωγής έδειξαν ενθουσιασμό, μου άρεσε και το project πάρα πολύ γιατί είναι μαγειρικό και προχωρήσαμε.

Πως είναι η συνεργασία με τους δύο συν-παρουσιαστές σας;

Με τον Άνταμ Κοντοβά και τον Βασίλη Μουρατίδη περνάμε πραγματικά πάρα πολύ καλά, γελάμε συνέχεια. Είμαστε τρεις διαφορετικές προσωπικότητες αλλά υπάρχει σεβασμός. Σεβόμαστε τη δημιουργικότητα του άλλου, αυτά που έχει κάνει στη ζωή του, την προσωπικότητα του και μετά όλα πάνε καλά. Γιατί δεν γνωριζόμασταν και μεταξύ μας. Είχαμε μια μικρή επαφή όπου είδαμε ο ένας τον άλλο σε κάποια event, αυτό όμως, δεν υπήρχαν προσωπικές επαφές.

Το ζείτε με τόσο πάθος όσο φαίνεται προς τα έξω;

Τώρα που αρχίσαμε τα battles υπάρχει ένταση μεταξύ μας. Είναι ανατρεπτικό και η καθημερινότητα μας είναι πολύ έντονη όπως και τα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι πως είναι και λίγο παιχνίδι και λίγο ριάλιτι και μαγειρική. Το ζεις έντονα πάντως. Κάποια στιγμή έχουμε τα κουτιά και πάμε να πάρουμε τα πράγματα για να μαγειρέψουμε και ακούμε να μας λένε «αλλάξτε κουτιά μεταξύ σας». Αλλάζουμε μεταξύ μας κουτιά και το κουτί του Βασίλη Μουρατίδη είχε τα λιγότερα πράγματα, «ρε Βασίλη πήρες το κουτί με τα 15 υλικά και εσύ έχεις μέσα τρία, τι να μαγειρέψω τώρα;» και αρχίσαμε εκεί … φοβερό πείραγμα και ένταση και άγχος (χαμογελώντας). Μέσα σε τρία λεπτά πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε, δεν είναι πάντα σωστό το αποτέλεσμα, ούτε σωστή η απόφαση και δεν είναι η ομάδα σου αυτή, είναι άνθρωποι που δεν γνωρίζεις. Και δεν έχεις μόνο επαγγελματίες έχεις και ερασιτέχνες. Οπότε είσαι σε δίλημμα, να κάνω το δύσκολο και να μην βγει πιάτο ή να κάνω το εύκολο και να μην είναι καλό (χαμογελώντας). Δεν έχουμε ενημέρωση και το πάθος είναι πραγματικό. Βγαίνει ένταση, στεναχώρια, ανταγωνισμός μεταξύ μας, αλλά σεβόμαστε ο ένας τον άλλο χωρίς θυμούς. Έχουμε μια ώρα και πρέπει να είμαστε μέντορες, ε πάμε να το δείξουμε

Ποιο θα θέλατε να είναι το μέλλον των παιχτών του Game of Chefs;

Να βρούνε δουλειά σε καλά εστιατόρια, όχι να ηγούνται γιατί υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γνωρίζουν. Κάποιοι είναι καλύτεροι, κάποιοι θέλουν περισσότερη δουλειά. Θεωρώ πως είναι μια ωραία ευκαιρία να γίνεις γνωστός, οπότε εκμεταλλεύσου το και δείξε τι θέλεις να κάνεις. Θέλεις ένα δικό σου εστιατόριο, θέλεις να ακολουθήσεις το γαστρονομικό κομμάτι, σε κάθε περίπτωση θέλεις δουλειά όπως όλοι μας. Βέβαια για να κάνεις ένα εστιατόριο πρέπει να γνωρίζεις πως λειτουργεί. Το εστιατόριο δεν είναι μόνο μαγειρική, στα καλά εστιατόρια έχουν και καλή οργάνωση. Υπάρχουν δύο, τρία ακόμη και τέσσερα άτομα που ηγούνται ο καθένας στον τομέα του. Διαχείριση της σάλας, F&B, όλη η διαχείριση προϊόντων, διαχείριση κουζίνας, οικονομικών, είναι πολλά. Πρέπει να περάσει κάποιος από αυτά για να γνωρίζει.