ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝ
Το τηλέφωνο χτυπάει στο στούντιο και κάνω το λάθος να το σηκώσω.
Τα σήματα καπνού των ινδιάνων έρχονται από μεγάλο εκδοτικό οργανισμό περιοδικού τύπου.
Κύριε φωτογράφε, θέλουμε ένα ολόκληρο περιοδικό μαγειρικής για γνωστό Chef.
-Μάλιστα, πότε είναι το deadline;
-Α, έχουμε χρόνο, σε ένα μήνα. (εδώ ακούγονται γέλια αμερικάνικης τηλεοπτικής κωμωδίας και χειροκροτήματα)
Ακολουθεί e-mail με οικονομική προσφορά.
Νέο τηλεφώνημα από τον οργανισμό.
-Ευχαριστούμε, αλλά δεν έχουμε αυτό το budget!
-Να είστε καλά κε οργανισμέ που με ενημερώσατε.
Μια εβδομάδα πριν λήξει το deadline χτυπάει το τηλέφωνο.
-Δεχόμαστε κε φωτογράφε, έχετε 80 ώρες για 80 συνταγές!
Ωραία … τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος. Η Άρτα και τα Γιάννενα, η Πρέβεζα και άλλες επαρχιακές πόλεις, καταφτάνουν σαν props στο στούντιο, που πια δεν έχει πάτωμα.
Το παζάρι του Σχιστού έχει, σε φλυτζανοξτελάκια, που λέμε και στη Σκόπελο!
Τα γκάζια πατάνε γκάζι και ψυχίατροι κάνουν εγκεφαλικό μασάζ στο Chef του στούντιο.
Γαλοπούλες περνιούνται με ρελιέφ, βελατούρα και ένα χέρι σπατουλαριστό, γιατί χρόνος για ψήσιμο δεν υπάρχει. Ύπνος φυσικά πουθενά. Οι ώρες περνάνε και ακούμε για μουσική Πέτρο Γαϊτάνο στο τροπάριο της Κασσιανής μήνα Νοέμβριο.
Ο Chef μου στα γόνατα να σταυροκοπιέται. Ένα χορινό – μπακλαβαδωτά χαρακωμένο – ακούει τόσο βρίσιμο, που κοκκινίζει άψογα χωρίς να μπει καν για σολάριουμ στο φούρνο. Έχουμε φτάσει στις 82.5 ώρες και είμαστε ένα καρέ πριν το τέλος.
Ένα μοσχάρι Γουέλιγκτον είναι στα χέρια του Chef έτοιμο, ροδαλό-ροδαλό στο μέσα του, με υπέροχα ψημένη σφολιάτα γα πανωφόρι. Μόνο που το μοσχάρι μένει στα χέρια του Chef. Ο Chef κοιμάται όρθιος!
Το περιοδικό βγαίνει περίπτερο και οι κριτικές υπέροχες.
Ειρωνεία. Ο Chef άνοιξε σχολή κρέατος και το πρώτο μάθημα στη σχολή είναι το μοσχάρι!
Αυτά συμβαίνουν στα στούντιο όταν ο celebrity είναι το φαγητό … και άλλο κακό να μη μας έβρει.
