Ο Δημητριάδης Αντώνης, ένας dj με πολλές ώρες πορείας στα decks των clubs, έχει πολλές live παραστάσεις με τους περισσότερους επώνυμους τραγουδιστές της Ελλάδας ενώ έχει σταθεί δίπλα στους διασημότερους Dj του κόσμου.
Ο επαγγελματίας Dj προφανώς δεν σταματά να παρακολουθεί μουσικά είδη, τάσεις και να μελετά μουσικές όλων των δεκαετιών. Πόσο χρόνο χρειάζεται να διαθέτει για αυτό;
Σίγουρα χρειάζεται χρόνος, μελέτη και προεργασία εκτός του χώρου εργασίας. Φυσικά πάντα εξαρτάται που θες να φτάσεις. Που αρκείσαι. Ο δρόμος για την κορυφή όμως θέλει θυσίες και εκεί είναι που πρέπει να αποφασίσεις για την καριέρα σου.
Ως επιτυχημένος dj λειτουργείτε περισσότερο ως καλλιτέχνης ή ως επαγγελματίας; Ποιο από τα δύο πιστεύετε πως πρέπει να υπερτερεί για την επιτυχία;
Το καλλιτεχνικό είναι αυτό που έχεις μέσα σου, αυτό που σου βγαίνει την ώρα που δημιουργείς, αυτό που αγαπάς γύρω από την μουσική. Όταν όμως αποφασίσεις να βγεις στην αγορά και το όνομα σου να ακούγεται γύρω από τη δουλειά σου τότε κάποιος πρέπει να διαχειριστεί το επαγγελματικό κομμάτι. Το management. Είναι καλό να έχεις σφαιρικές γνώσεις γύρω από τη δουλειά σου γιατί πολλές φορές μπορεί να σε βγάλει από δύσκολες καταστάσεις και να αποφύγεις την αμηχανία. Έτσι δεν χάνεις την προσοχή σου και επανέρχεσαι στη μουσική.
Ποια κατά τη γνώμη σας είναι τα συνηθέστερα λάθη που κάνουν οι djs;
Αν ήμουν αλάνθαστος θα μπορούσα να πω κάποια λάθη που ίσως γίνονται αλλά όπως όλοι έτσι και εγώ έχω πέσει σε παγίδες, έχω κάνει λάθη, έχω στεναχωρηθεί. Αν θα μπορούσα πάντως να πω ένα θα ήταν η «υπομονή». Πρέπει να έχουμε υπομονή.
Και ποιο κοινό λάθος πιστεύετε πως κάνουν οι ιδιοκτήτες των bars–clubs;
Ίσως το ότι θα έπρεπε να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους όπως γινόταν παλαιότερα. Ενημέρωση από κοινού. Υγιής ανταγωνισμός, κυκλοφορία πληροφοριών όλων των τύπων. Κάτι σαν κοινό σωματείο που πολλές φορές στο παρελθόν πήγε να γίνει πραγματικότητα αλλά μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό.
Είναι καλά αμειβόμενο το επάγγελμά ;
Υπάρχει μια μέση τιμή στο μεροκάματο από όσο γνωρίζω αλλά από εκεί και πέρα αμείβεσαι σύμφωνα και με τα χρόνια, την εμπειρία και το όποιο όνομα έχεις δημιουργήσει. Είναι μια δουλειά που ακολουθεί τις τιμές της κάθε επιχείρησης. Σύμφωνα με την δυναμική του μαγαζιού αμείβεσαι ανάλογα. Προσφορά και ζήτηση. Επίσης μια εκδήλωση, μια συναυλία, ένα festival έχουν και αυτά τελείως διαφορετικές απολαβές.
Οι απόψεις διίστανται, «εξειδίκευση σε κάποιο είδος μουσικής» ή «γνώση και προσαρμογή σε πολλά»;
Ποτέ δεν έβαλα όρια στη μουσική μου και στα είδη της. Μου αρέσει να καταπιάνομαι και να προσθέτω στο πρόγραμμα μου πολλές μουσικές νότες. Αυτό που έχω ως βάση είναι ένα πρόγραμμα «Mainstream-Commercial” και δεν ξέρω ούτε εγώ που μπορεί να φτάσει. Ο κόσμος σε φτάνει, η στιγμή και η διάθεση. Δεν κατηγορώ κανέναν που θέλει να ασχολείται συγκεκριμένα με κάτι, ίσα ίσα τον παρακολουθώ και τον μελετώ.
Υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός στο επάγγελμα;
Νομίζω σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός. Ο καθένας στον τομέα του θέλει να κυριαρχεί. Η αναγνώριση και η επιβράβευση της πρώτης θέσης είναι σαν το κυνήγι του θησαυρού. Οπότε ανάλογα με το στόχο του καθενός υπάρχει και το ανάλογο τίμημα που συνεπάγεται… καριέρα, ανταγωνισμός, σύγκριση κλπ
Έχετε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες-ιδιομορφίες σ’ αυτές τις συνεργασίες και αν ναι ποιες ήταν αυτές και πως τις αντιμετωπίσατε;
Αντιμετώπισα πριν δουλέψω μαζί τους. Μέσα μου. Άκουγα, αναρωτιόμουν και είχα φοβίες. Τίποτα από αυτά δεν ίσχυε. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους επαγγελματίες, μουσικούς και είμαστε φίλοι μέχρι και σήμερα. Το μεγαλύτερο «πρόβλημα» που τους διακρίνει είναι ο επαγγελματισμός τους.
Ποια events προτιμάτε και γιατί; (Festivals, σε clubs, prive parties κλπ);
Όλα έχουν τη στιγμή τους. Μου αρέσει να κινούμαι σε διαφορετικούς χώρους και να παίζω διαφορετικές μουσικές. Το να αλλάζεις παραστάσεις και εικόνες είναι ότι πιο αναζωογονητικό στη δουλειά μας.
Υπάρχουν διαφοροποιήσεις στον τρόπο διασκέδασης από πόλη σε πόλη π.χ Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μύκονο, όπου κινείστε και περισσότερο;
Πρόκειται για τη λεγόμενη προδιάθεση. Νομίζω ότι όλα είναι στο μυαλό. Σίγουρα η ρουτίνα και το καθημερινό σε κουράζουν. Αν δεν έχεις πολλές επιλογές είναι λογικό κάποια στιγμή να βαρεθείς. Το ενδιαφέρον παραμένει ζωντανό με τις διαφορετικές εικόνες και στιγμές. Στην Αθήνα μπορεί να περιοδεύουν 20 θεατρικές παραστάσεις και στη Μύκονο 30 djs παγκοσμίου επιπέδου. Από την άλλη η Θεσσαλονίκη δεν θεωρώ ότι υστερεί σε κάτι. Έχει τη δική της κουλτούρα, τα δικά της πλεονεκτήματα στη διασκέδαση και στον τρόπο ζωής. Όλα είναι θέμα στιγμής, παρέας και καλής μουσικής.
Έχετε παίξει με αρκετούς από τους καλύτερους Dj του κόσμου, τι έχετε αποκομίσει από αυτό; Ποιους ξεχωρίζετε και γιατί;
Σίγουρα πρόκειται για μεγάλες έως τεράστιες προσωπικότητες του εξωτερικού. Η Ελλάδα είχε την τύχη από την πρώτη στιγμή να φιλοξενεί μεγάλα ονόματα ώστε να μπορεί ο κόσμος να τους δει και να τους ακούσει από κοντά. Πέρα από djs είναι και παραγωγοί των ίδιων τους των κομματιών και δημιουργοί πολλών album ξένων τραγουδιστών. Μη ξεχνάμε ότι η αμοιβή τους είναι στα όρια ενός τραγουδιστή ίσως και παραπάνω. Το marketing τους μπορεί να ξεκινάει από ένα αθλητικό παπούτσι και να φτάνει έως την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων ή του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ή ακόμα και το Soundtrack μιας ταινίας του Hollywood. Σε ότι αφορά το παίξιμο τους είναι πιο απλοί από όσο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Η επαφή με τον κόσμο είναι το μεγάλο τους προσόν και εκεί δίνουν όλη τους την ενέργεια. Για όλα τα παραπάνω θα θυμάμαι τους David Morales, Antoine Clamaran, Martin Solveig, Frankie Knuckles, Alesso, Sandy Rivera, Axwell, Milk&Sugar, Ingrosso, David Guetta.
Για να θεωρηθεί πως κάποιος έχει πλούσια δισκοθήκη, τι μουσικό όγκο μπορεί να διαθέτει;
Πιο παλιά θα έλεγα ένα δωμάτιο γεμάτο βινύλια. Αργότερα βαλίτσες με cds και στις μέρες μας αρκεί το laptop ή ακόμη και ένα stickaki. Η μουσική είναι απεριόριστη και καθημερινά έχουμε παραγωγή χιλιάδων νέων κομματιών.
Η δισκοθήκη είναι κάτι το εγκεφαλικό.
Εξαρτάται με πόσα είδη μουσικής ασχολείσαι και επίσης αν υπάρχει μόνο ένα είδος που θέλεις να δώσεις βάση. Παίζει ρόλο μέχρι που θέλεις να το φτάσεις και μέχρι που θέλεις να διαβάσεις.
Θα μας χαρίσετε ένα κομμάτι;
