Στο Κελάρι του Μοναστηριού
Τον 16ο αιώνα η περιοχή Champagne της Γαλλίας είχε μεγάλη ιστορία στην παραγωγή κρασιού, το οποίο όµως δεν είχε καμία σχέση µε τη σαµπάνια όπως την ξέρουμε σήμερα. Οι πρώτες σαμπάνιες ήταν ένα απαλό κόκκινο κρασί, σχετικά χαµηλής ποιότητας, από µαύρα σταφύλια. Βέβαια όλα αυτά έµελλε να αλλάξουν έναν αιώνα αργότερα χάρη σ’ έναν Βενεδικτίνο μοναχό, τον Dom Pérignon, που έθεσε τις βάσεις για την παραγωγή του «καλύτερου κρασιού στον κόσμο».
Ο μοναχός Dom Pérignon
Ο Dom Pierre Pérignon γεννήθηκε το 1640, όντας το έβδομο και τελευταίο παιδί της οικογένειας, στη Γαλλία και σε ηλικία 19 ετών έγινε µοναχός σε µοναστήρι. Στα 28 του χρίστηκε επιστάτης στο κελάρι του µοναστηριού Οτβιγιέ, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του, και κάπου εκεί αρχίζει η µακροχρόνια εµπειρία του στα κρασιά – τα χρόνια εκείνα στην περιοχή του Οτβιγιέ παράγονταν τα πιο ονομαστά κρασιά της χώρας. Υπό την επίβλεψή του το μοναστήρι διπλασίασε τους αμπελώνες του.
Σύντοµα θα καταστεί ειδήμων σε θέματα οινολογίας αποκτώντας τέτοια λεπτότητα γεύσης ώστε μπορούσε να διακρίνει από μια μόνο ρόγα σταφυλιού, το είδος του και την καταγωγή του, από ποια ποικιλία, αλλά και ποια περιοχή ήταν. Αρκετοί ιστορικοί εικάζουν ότι ο Περινιόν διέθετε ανεπτυγµένες αυτές τις αισθήσεις επειδή ήταν τυφλός, όµως κάτι τέτοιο µάλλον δεν ευσταθεί. Η πρακτική του blind-testing (τυφλής δοκιμής), της δοκιµής δηλαδή χωρίς να είναι γνωστός στον δοκιµαστή ο προµηθευτής, οδήγησε εσφαλµένα πολλούς μεταγενέστερους ιστορικούς στο συµπέρασµα ότι ο εν λόγω µοναχός ήταν τυφλός.
Οι παραγωγοί κρασιού εκείνης της εποχής αντιµετώπιζαν ένα σοβαρότατο πρόβληµα κατά την αποθήκευση του κρασιού σε µπουκάλια, αφού με τον ερχομό της άνοιξης ο αφρός άρχιζε να ενεργοποιείται και να εξελίσσεται σε διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο µετέτρεπε το µπουκάλι σε ωρολογιακή βόµβα. Στην καλύτερη περίπτωση, απλώς πιεζόταν ο φελλός προς τα έξω, ενώ στη χειρότερη µπορούσε να εκραγεί και να δημιουργήσει αλυσιδωτές εκρήξεις, µε αποτέλεσµα να καταστρέφεται όλη η παραγωγή και να κινδυνεύει η ζωή των εργαζομένων.
Ο Περινιόν επιχείρησε να βελτιώσει την ποιότητα του κρασιού του µοναστηριού αποθηκεύοντάς το σε µεγάλα µπουκάλια, ενώ δεν παρέλλειψε να προσθέσει δύο χαρακτηριστικά ασφαλείας: παχύτερα γυάλινα μπουκάλια που ήταν πιο ανθεκτικά στην πίεση και ένα σχοινί ασφαλείας, που βοηθούσε στο να διατηρούνται οι φελλοί στη θέση τους. Με αυτό τον τρόπο έλυσε –µάλλον εν αγνοία του– το πρόβληµα µε τη ζύµωση του κρασιού κατά την περίοδο της άνοιξης.
Την ίδια στιγµή προµηθευόταν διάφορα κρασιά από την περιοχή Champagne, τα οποία αναµείγνυε (η τεχνική της ανάµειξης εφαρμόζεται µέχρι τις µέρες µας), µε αποτέλεσµα το 1693 να παράγει το «καλύτερο κρασί στον κόσμο», που ήταν ποιοτικά ανώτερο από οτιδήποτε παρήγετο µέχρι τότε, επιτρέποντάς τον να το πουλάει στη διπλάσια τιµή.
Λόγω της γεωγραφικής θέσης της περιοχής Champagne, όπου σήμερα παράγεται αποκλειστικά η σαμπάνια, και του κλίματος που επικρατεί εκεί, τα σταφύλια έχουν την κατάλληλη οξύτητα για την παραγωγή αφρώδους οίνου. Επιπλέον, το πορώδες έδαφος της περιοχής –αποτέλεσμα μεγάλων σεισμών πριν από εκατομμύρια χρόνια- βοηθά στην καλή αποστράγγιση.
Ήταν τόσο µεγάλη η φήµη και η επιρροή που ασκούσε ο Περινιόν, που έπεισε όλους τους παραγωγούς σαµπάνιας να τροποποιήσουν τη διαδικασία παραγωγής που χρησιµοποιούσαν επί αιώνες και να στραφούν στην παραγωγή αφρώδους οίνου. Ο Ντοµ Περινιόν πέθανε το 1715 και σύµφωνα µε την τελευταία του επιθυµία τάφηκε σ’ έναν αµπελώνα.
Γνωρίζατε ότι…
Μολονότι ο Περινιόν εργάστηκε σκληρά και κατάφερε να βελτιώσει την ποιότητα των κρασιών της περιοχής, δεν ήταν ο πρώτος που εφηύρε το αφρώδες κρασί ούτε την σαμπάνια. Πρόσφατα στοιχεία υποδηλώνουν ότι για πρώτη φορά αφρώδες κρασί κυκλοφόρησε στην Αγγλία αρκετές δεκαετίες πριν παραχθεί στη Γαλλία.
Βέβαια, η κατοχυρωμένη με ονομασία προέλευσης σαµπάνια θα χρειαζόταν αρκετό καιρό για να μην απευθύνεται αποκλειστικά σε βασιλιάδες και αριστοκράτες, και να καθιερωθεί στη συνείδηση του απλού καταναλωτή. Θα έπρεπε να περιµένει µέχρι το 1895, σχεδόν δύο αιώνες µετά την ανακάλυψη του Ντοµ Περινιόν, όταν µια κρίση στη γαλλική οινοπαραγωγή, λόγω καταστροφής των κληµάτων από φυλλοξήρα, έκανε τους καταναλωτές να αναζητήσουν την απόλαυση σε ιδέες που µέχρι τότε δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδοµένες.
Σήµερα, η επωνυμία Dom Perignon ανήκει στο χαρτοφυλάκιο της Moet & Chandon, η οποία το 1794 εξαγόρασε το µοναστήρι όπου ο Περινιόν έκανε τα πειράµατά του και για να τον τιμήσει έδωσε το όνομά του στην καλύτερη και ακριβότερή της σαμπάνια, η οποία βγήκε στην αγορά για πρώτη φορά το 1936.
Η Moet & Chandon, που ιδρύθηκε το 1743 και σχεδόν αμέσως συνδέθηκε με την αριστοκρατία, υπολογίζει ότι μία σαμπάνια της ανοίγει κάθε δευτερόλεπτο σε κάποιο μέρος του πλανήτη. Σε αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα ο κινηματογράφος (Dom Perignon ήταν η αγαπημένη σαμπάνια του Τζέιμς Μποντ, στις ομώνυμες ταινίες δράσης του ’60), καθώς και η επιστράτευση διασημοτήτων (celebrity edorsements στη γλώσσα του μάρκετινγκ), όπως η Σκάρλετ Γιόχανσον, διάσημοι ράπερ (που εμφανίζονταν στα βίντεοκλιπ να καταναλώνουν ή να «λούζονται» με σαμπάνια), καθώς και ο Ελβετός τενίστας Ρότζερ Φέντερερ, του οποίου το πενταετές συμβόλαιο αποτιμήθηκε στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 30 εκατομμυρίων δολαρίων…
Πηγές:
Photo By winespectator
Photo by wikipedia.org
