Gourmet… τρένα

Ποίος είπε ότι δεν μπορείτε να απολαύσετε gourmet λιχουδιές ενώ ταξιδεύετε με τρένο; Παρακάτω ακολουθεί το γευστικό μας ταξίδι στα πιο gourmet βαγόνια του κόσμου. Απολαύστε!

Venice Simplon-Orient-Express, Ευρώπη

Το ταξίδι: Αρκετές διαδρομές στην Ευρώπη, η πιο διάσημη είναι από το Λονδίνο στη Βενετία. Μία φορά το χρόνο το τρένο πηγαίνει μέχρι την Κωνσταντινούπολη.

Το φαγητό: Σε πρότυπα Michelin, ευρωπαϊκού στυλ. Στο L’Etoile du Nord (ένα από τα τρία κομψά βαγόνια-εστιατόρια), επενδυμένο με ξύλο φλοράλ, απολαύσαμε ένα brunch καπνιστού σολομού και ομελέτας, και αστακό Αγγλίας με πατάτες Duchess, ακολουθούμενα από ελαφριά και τραγανή tarte tartin σερβιρισμένη με κρέμα Chantilly.

Στο L’Oriental, κομψό και εκλεπτυσμένο με κινέζικα μαύρα λακαρισμένα τοιχώματα, απολαύσαμε ένα fricassee θαλασσινών με μια κρεμώδης σάλτσα κονιάκ, ψητή πάπια με τρούφα foie gras και ένα επιδόρπιο με τραγανή πικρή σοκολάτα και περγαμόντο.

Το Côte d’Azur ήταν το αγαπημένο μου βαγόνι, με εκπληκτικά γυάλινα Lalique πάνελ, κουρτίνες  eau de nil και ροζ ελαφρύ φωτισμό. Το γεύμα ήταν ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα της ζωής μου: σούπα κολοκυθιού velouté με φιλέτο γλώσσας στον ατμό, γαρνιρισμένο με χαβιάρι Beluga και φύλλα σέλινου, ακολουθούμενο από πλευρά αρνιού ψημένα σε μουστάρδα Meaux, ένα εντυπωσιακό καρότσι με διάφορα τυριά και iles flottantes για πουτίγκα.

Προσθέστε σε αυτό το ασημένιο σερβίτσιο, τα πανέμορφα λινά τραπεζομάντηλα, τις εκπληκτικές πορσελάνες και δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι το VSOE είναι συνώνυμο της πολυτέλειας στις ράγες.

Το Hiram Bingham, Περού

Το ταξίδι: Cusco (Poroy) προς Machu Picchu (Aguas Calientes).

Το φαγητό: Φρέσκα περουβιανά κρασιά και pisco sours έρεαν καθώς πήρα τη θέση μου στην πανέμορφη τραπεζαρία του Hiram Bingham. Το brunch ήταν aji de gallina, ένα νόστιμο παραδοσιακό κρεμώδες στιφάδο κοτόπουλου με βραστά αυγά, πολτοποιημένη πατάτα και τυρί, τυλιγμένο σε κρέπα και σερβιρισμένο σε φέτες αφού ψυχθεί.

Μετά από αυτό βγήκα στο υπαίθριο βαγόνι, στο πίσω μέρος του τρένου, και ανακάλυψα πού ήταν όλη η δράση. Μια μπάντα έπαιζε, οι επισκέπτες τραγουδούσαν και η θέα γινόταν όλο και καλύτερη – πολύχρωμα χωριά, χαμογελαστά παιδιά και κοπάδια λάμα καθώς κατεβαίναμε στην Ιερή Κοιλάδα στους πρόποδες των Άνδεων, στον ταχύτατο ποταμό Ουρουμπάμπα.

Το ταξίδι της επιστροφής ήταν μια γιορτή. Είχα εκπληρώσει το όνειρο μου να δω το Machu Picchu. Φάγαμε ένα δείπνο τεσσάρων πιάτων με θαλασσινά καναπεδάκια, σούπα Vichyssoise, φιλέτο βοδινό ψητό και cheesecake βανίλιας σερβιρισμένο με φρέσκα φρούτα και coulis βατόμουρου.

Το Royal Scotsman, Σκωτία

Το ταξίδι: Ένα ταξίδι μετ ‘επιστροφής από το Εδιμβούργο μέχρι τα Western Highlands και πίσω.

Το φαγητό: Ένα τσάι σαμπάνιας που σερβίρεται στο σαλόνι παρατήρησης είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να γνωρίσετε τους υπόλοιπους επιβάτες, μια διαδικασία που συνεχίστηκε και κατά την διάρκεια των γευμάτων. Ένα ταξίδι σε αυτό το τρένο είναι σαν μια διαμονή σε μια βασιλική εξοχική κατοικία πέντε αστέρων.

Υπάρχουν δύο βαγόνια-τραπεζαρίες, η καθεμία με ένα μακρύ κεντρικό τραπέζι 16 θέσεων. Κλασσικά τοπικά πιάτα περιλαμβάνουν σκωτσέζικα ρολά καπνιστού σολομού γεμισμένα με μους καβουριού, cullen skink (παχιά σούπα καπνιστού μπακαλιάρου με πατάτες και κρεμμύδι), φιλέτο Aberdeen Angus με βόειο κρέας και φυσικά, κουλουράκι κάθε ποικιλίας. Το πρωινό ήταν εκπληκτικό και περιείχε λαπά με ουίσκι, tattie scones, μαύρη πουτίγκα και kippers.

Κάθε πιάτο ήταν φτιαγμένο με αγάπη, πάνω στο τρένο. Υπήρχε ζωντανή ψυχαγωγία στο lounge bar κάθε βράδυ.

Το Indian Pacific, Αυστραλία

Το ταξίδι: Από το Σίδνεϊ στο Περθ (ή αντίστροφα).

Το φαγητό: Τα μενού σε αυτό το ασημένιο ατσάλινο τρένο είναι εμπνευσμένο από τις τοπικές γεύσεις και τα προϊόντα. Όλα ήταν υπέροχα και αξέχαστα, όπως και τα κρασιά από τον ποταμό Μάργκαρετ και τους λόφους της Αδελαΐδας.

Το αγαπημένο μου μενού δημιουργήθηκε από τον Adam Liaw, νικητή του MasterChef Australia 2010 – ήταν καινοτόμο και μια απόλαυση για τις αισθήσεις, ξεκινώντας με mud crabs και ζυμαρικά barramundi σε ζωμό λεμονιού και μυρτιάς καρύδας. Το κύριο πιάτο ήταν φιλέτο αρνιού, sous vide, με μέλι μαύρου ξυδιού και ήταν εξαιρετικό.

Εξίσου αξέχαστες για τέσσερις ημέρες ήταν η Woodside chèvre με το ψημένο σκόρδο και σερβιρισμένη με κουκουνάρια, τσίλι και μικροφυτικά βότανα και pana cotta με φράουλα, με coulis φραουλών και fairy floss. Μεταξύ των γευμάτων, θαύμαζα τα συνεχώς μεταβαλλόμενα τοπία: τα πράσινα της κοιλάδας του Avon, την άγρια ​​δυτική πόλη Kalgoorlie, την έρημη πεδιάδα του Nullarbor, την πόλη φάντασμα του Cook, την κυρτή υπαίθρια επαρχία της Νότιας Αυστραλίας, τα μαγευτικά μπλε βουνά.

Η διπλή καμπίνα μου “χρυσής κατηγορίας” ήταν ευρύχωρη, αν και έμοιαζε με ένα εταιρικό ξενοδοχείο της δεκαετίας του ’80. Καλαίσθητη, λειτουργική και άνετη.

Το Eastern and Oriental Express, Νοτιοανατολική Ασία

Το ταξίδι: Υπάρχουν πολλά δρομολόγια για να διαλέξετε, τα πιο κοινά είναι από Μπανγκόκ στη Σιγκαπούρη (ή αντίστροφα) με στάσεις στην Κουάλα Λουμπούρ, το Penang και τη Γέφυρα πάνω από τον ποταμό Kwai.

Το φαγητό: Ο τόνος του τρένου είναι Art Deco glamour και τα δύο βαγόνια τραπεζαρίες είναι όμορφα επιπλωμένα και ρομαντικά φωτισμένα. Μπορούσαμε να επιλέξουμε μεταξύ τοπικής και ευρωπαϊκής κουζίνας. Τα αγαπημένα μου περιελάμβαναν έναν ανατολίτικο σκουμπρί και ένα μαλακό ψάρι με κάρυ από τη Μαλαισία. Το πρωινό και το απογευματινό τσάι ήρθαν στην καμπίνα. Η εξυπηρέτηση ήταν πάντα φιλική και επαγγελματική.

Το Canadian, Βόρεια Αμερική

Το ταξίδι: Από το Βανκούβερ στο Γουίνιπεγκ μέσα από τα Βραχώδη Όρη, πάνω σε ασημένιο bullet-train από τα 50’s, το οποίο έμοιαζε βγαλμένο κατευθείαν από το Some Like It Hot.

Το φαγητό: Το πρωινό ήταν εκπληκτικό: αυγά φτιαγμένα με πολλαπλούς τρόπους, τηγανίτες και βάφλες, τραγανά μπέικον, καναδικό μπέικον, σπιτικές πατάτες, hash browns, καπνιστός σολομός και μπαγκέτες, αρτοσκευάσματα, μπιφτέκια, ζεστά κρουασάν και πολύ σιρόπι σφενδάμου.

Είχε ακόμα καλύτερη γεύση μετά τον ξεκούραστο ύπνο που είχα σε ένα από τα μεγάλα διπλά κρεβάτια στην καμπίνα μου. Τα μεσημεριανά γεύματα και το δείπνο ήταν απλά αλλά καλά εκτελεσμένα: γαρίδες στον ατμό με μια πικάντικη σάλτσα Bloody Mary, μπριζόλες, γαλλικά παιδάκια αρνιού, γλυκοπατάτες με σιρόπι σφενδάμου και μηλόπιτα.

Τα μπαρ και οι τραπεζαρίες ήταν διακοσμημένα σε ζεστές παστέλ αποχρώσεις, με γυάλινα χαρακτικά και απαλό φωτισμό, ενώ τα γεύματα σερβίρονται σε απλή και κομψή λευκή πορσελάνη από μια επαγγελματική και φιλική ομάδα. Το προσωπικό ήταν φιλικό, πεπειραμένο και περήφανο για τη χώρα τους – και όσο για το τοπίο… Ξύπνησα με την πολύχρωμη ένταση της πτώσης των φύλλων, καταρρακτών και των λιμνών καθρεπτών με τα χιονισμένα Rockies ως σκηνικό.

Το Blue Train, Νότια Αφρική

Το ταξίδι: Η συνήθης διαδρομή βρίσκεται ανάμεσα στο Κέιπ Τάουν και την Πρετόρια, αν και είχα χρόνο μόνο για το ταξίδι 3 ωρών με επιστροφή, συμπεριλαμβανομένου του γεύματος, από την Πρετόρια.

Το φαγητό: έφαγα ένα πικάντικο καλαμάρι στη σχάρα γεμιστό με λαχανικά και κους-κους, φιλέτο αρνιού και ένα καλοκαιρινό μείγμα σορμπέ μούρων, vanilla madeleines και Swiss roll φράουλας. Τα κρασιά (Νότιας Αφρικής) ήταν εξαιρετικά και η εξυπηρέτηση ήταν διακριτική και άψογη, καθιστώντας το ταξίδι μου μικρό, γλυκό και αξέχαστο. Το Blue Train πρέπει να είναι το πιο άνετο και πολυτελές στον κόσμο, με όλες τις υπηρεσίες ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων.