Κτήμα Τάτση

Οι Αφοι Τάτση, Περικλής και Στέργιος υποδέχτηκαν το simposio.news στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις του οικογενειακού οινοποιείου στη Γουμένισσα και μίλησαν για την αμπελο-οινική ζώνη του τόπου τους.

Πείτε μας για το οινοποιείο σας, από πότε λειτουργεί;

Είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, όπου από το 1998 η καλλιέργεια των αμπελιών είναι πιστοποιημένη βιολογικά, και από το 2002 καλλιεργούνται με την μέθοδο της βιοδυναμικής καλλιέργειας. Το 2007 που ήρθαμε σ αυτό το χώρο ξεκινήσαμε χωρίς απολύτως καθόλου ζύμες του εμπορίου. Και με λευκά και με ερυθρά κρασιά. Από το 2007 έως το 2012 κάναμε πολλά πειράματα και το 2012 κάνουμε ένα Ροδίτη μπουκάλι. Συνεχίζουμε να έχουμε πειραματικά κρασιά σε βαρέλια τα οποία είναι με διάφορες τεχνικές. Θα δούμε, εφόσον το αποτέλεσμα είναι άριστο έχει καλώς, διαφορετικά αποσύρεται αμέσως.

Σε ποια μέρη προμηθεύετε τα κρασιά σας;

Στην Ελλάδα με πρώτη την Αθήνα η οποία είχε και πάρα πολλά wine bar, στο εξωτερικό στην Αμερική και μια μικρή ποσότητα στην Αυστραλία. Όλα τα κρασιά μας είναι φυσικά κρασιά. Απευθυνόμαστε σε μια συγκεκριμένη αγορά όπου κάποιοι έμποροι τα προμηθεύουν. Κάνουμε συνέχεια επαφές μαζί τους και για Ελλάδα και για εξωτερικό. Δεν έχουμε κάνει μέχρι σήμερα καμία πληρωμένη διαφήμιση. Όλα γίνονται στόμα με στόμα και αφού δοκιμάσουν τα κρασιά.

Πως σας αντιμετωπίζει ο τόπος και ο ανταγωνισμός;

Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, μερικοί όταν κάνεις κάτι καλό το βλέπουν με καλό μάτι και άλλοι ζηλόφθονα, αλλά τα μαγαζιά της περιοχής δουλεύουν τα κρασιά μας.

Κοιτάξτε, βαρέθηκα την καραμέλα πως μόνο εμείς έχουμε καλό κρασί. Σε όλη τη γη υπάρχουν καλά κρασιά. Όπου υπάρχει το κατάλληλο κλίμα και ο σωστός παραγωγός που παίρνει την καλή πρώτη ύλη και τη χειρίζεται κατάλληλα.

Το χύμα κρασί ακόμη καλά κρατεί;

Το κράτος πρέπει να πάρει μέτρα για αυτό. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί. Κυκλοφορούν χύμα κρασιά τα οποία είναι επικίνδυνα για την υγεία. Και εμείς έχουμε ασκό αλλά είναι το ίδιο το κρασί μας. Όταν αρχίζει ο τρύγος μέχρι τα Χριστούγεννα, κρασιά που πωλούνται ως σπιτικά πολλές φορές είναι δηλητήρια. Δεν υπάρχει έλεγχος. Ο αμπελουργός, ο παραγωγός που έχει ένα οινοποιείο θα του γίνει έλεγχος και αν συμβεί κάτι θα τον πιάσουν αμέσως. Σ’ αυτόν που παράγει σπιτικό κρασί δεν του γίνεται έλεγχος ποτέ!

Ποια πιστεύεται είναι η ποσότητα στην αγορά σε αναλογία με τα τυποποιημένα κρασιά;

Δεν γνωρίζω στην αγορά, αλλά το 30% της πρώτης ύλης των σταφυλιών πάει στα οινοποιεία, το άλλο 70% δεν ξέρει κανείς που πήγε. Προφανώς το κάνουν κρασί και το πουλάνε μαύρα δεν πληρώνουν σε κανένα τίποτα και χωρίς κανένα έλεγχο ποιότητας.

Σε τι χρόνους συνήθως βγαίνουν τα κρασιά σας στη αγορά από την ώρα παραγωγής τους και τι ποσότητες μπορείτε να καλύψετε;

Είμαστε σε μια ζώνη που έχουμε ξινόμαυρο και νεγκόσκα (η νεγκόσκα προστίθεται για να προσδώσει χρώμα και αρωματική ένταση στο χαρμάνι) που αν δεν την περάσεις από βαρέλι και δεν την ξαπλώσεις σε μπουκάλι για να τη βγάλεις τουλάχιστον μετά από 3-4 χρόνια δεν γίνεται τίποτα. Είμαστε λοιπόν σε μια ζώνη που επιβάλλεται να κάνουμε παλαίωση τα κρασιά. Ο ροδίτης κάθεται ένα χρόνο βαρέλι αλλά κρασιά τρία χρόνια βαρέλι. Μπορούμε να προμηθεύσουμε 40-50 χιλιάδες φιάλες. Έχουμε μόνο τον δικό μας αμπελώνα όποτε αυτή η δυνατότητα υπάρχει.

Η οικονομική κρίση πως επηρέασε τον κλάδο του οίνου;

Η κρίση έχει τα άσχημα αλλά έχει και τα καλά. Αυτοί που ήταν στην αγορά «ντόγκες» φύγανε. Ένα άλλο καλό είναι πως όλοι ανοίχτηκαν προς το εξωτερικό. Ακόμη και τα πιο μικρά οινοποιεία που δεν δούλευαν με το εξωτερικό τώρα έστω ένα 10% το βγάζει έξω.

Για τις παραγγελίες των κρασιών στα μαγαζιά ποιος αποφασίζει;

Κανονικά θα πρέπει να αποφασίζει ο Sommelier, εφόσον είναι σωστός και δεν προωθεί συγκεκριμένες ετικέτες, σε συνεργασία με το chef όπου αποφασίζουν τι κρασιά θέλουν και δοκιμάζουν από πολλούς παραγωγούς. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα τα μαγαζιά που έχουν έναν εξειδικευμένο οινοχόο είναι μετρημένα στα δάκτυλα, μπορεί στη Γαλλία για παράδειγμα να είναι χιλιάδες τα μαγαζιά που θεωρούν απαραίτητη τη θέση του Sommelier στην Ελλάδα όμως όχι.

Βραβεύσεις