Αγαπητοί μου,

τη σήμερον ημέρα, αν δεν ιδρώσεις τη φανέλα να «χτίσεις» μούσκουλα, αν δεν σε κεντήσουν σταυροβελονιά και πανωκαβαλίκι όλοι οι τατουατζήδες του ντουνιά – που πια δεν είναι και ρεμπέτες- καλύτερα από τη γιαγιά μου την Σκοπελίτισσα όταν έκανε τσεβρέδες και αν δεν υπηρετήσεις την τηλεοπτική πατρίδα ή παρτίδα, ξανθιάς παρουσιάστριας για τουλάχιστον ένα «φεγγάρι», ενδιαφέρον φαγητό δεν φτιάχνεις! Σύμφωνοι;

Δεν σφάξανε! Μη νομίζετε ότι ο κόσμος παραμυθιάζεται πια. «Είναι γωνία το μαγαζί»

Καταρχάς σας δηλώνω με το χέρι στην καρδιά, ως food photographer που παραλίγο να shootάρω και το μυστικό Δείπνο με την ηλικία που έχω, ότι όλοι σχεδόν οι chef και μάγειρες που ταιριάζουν στην παραπάνω περιγραφή είναι φοβεροί τύποι, άψογοι επαγγελματίες, καταρτισμένοι και ταλαντούχοι, συχνά αναγκασμένοι να διογκώνουν την προσωπικότητά τους, γιατί αυτό «πουλάει».

Το πρόβλημα δεν είναι εκείνοι, αλλά όσοι διαδίδουν και όσοι καταπίνουν αμάσητη τη μπούρδα ότι όσο πιο σκοτεινός, sexy, BMW-δάκιας ο καλλιτέχνης, τόσο πιο άγριο, πρωτοποριακό, ασυμβίβαστο το μοσχαράκι στην κατσαρόλα!

Θα με συγχωρέσετε αλλά το παστίτσιο της μάνας μας (ΡΕ ΜΟΣΧΑΡΙ ΠΛΥΝΕ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ!!) η μάνα του Γιώργου Χιουρρέα στην Καρδαμύλη όταν κάνει πίτα, η γουρουνοπούλα στην Καλαμάτα που θες βεντούζα απόφραξης για το λίπος στην αρτηρία ….είναι σκληρό ροκ.

Ο 70χρονος και βάλε κυρ Ανέστης στο Δίπορτο, που του ζητάς ψωμί και σου απαντάει όλο τσαντίλα « Άντε στο διάολο ρε, πίσω από τον πάγο είναι, τράβα κόψε….είναι ο Τζάγκερ του φαγητού στη Βαρβάκειο. Το “Μπαζαγιάζι” στου Μοδιάνο με υπόκρουση Παπάζογλου και η πατσά στου Τσαρουχά να θυμίζει το αλησμόνητο “ μες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισιές” είναι λίγο Hotel California. Για να μην πούμε για τη φίλη που όταν την παρατήρησα ότι έριξε στη σούπα λίγο αλάτι παραπάνω από αυτό που ρίχνουμε στη Μαλακάσα όταν χιονίζει και τα νεύρα της έγιναν χορδές του Τζίμι Χέντριξ.

Στην τρέλα της στιγμής, την προσωπικότητα και το συναίσθημα εκείνου που μαγειρεύει, όποιος κι αν είναι, από όπου κι αν προέρχεται, όπως κι αν φαίνεται, εκεί κρύβετε η αληθινή ροκιά του φαγητού.

Rock είναι να `χεις
είναι να πίνεις
Κι άμα δεν έχεις
τότε να δίνεις
Αυτό είναι rock

…που λέει και ο στιχουργός