Βάγια Σταυρακάκη

Οι πρώτες σπουδές της ήταν στο Τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως προπονήτρια καλαθοσφαίρισης σε μικρά παιδιά και στη συνέχεια ως τραπεζικός υπάλληλος για περίπου 7 χρόνια ενώ παράλληλα έκανε μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη διοίκηση επιχειρήσεων.

Η συμμετοχή στο MasterChef

Η αγάπη της για την κουζίνα ήταν που την έσπρωξε να αποχωρήσει από την τράπεζα και να ακολουθήσει την μαγειρική που από μικρή λάτρευε. Μέσω της συμμετοχής της στο ελληνικό MasterChef γνώρισε ανθρώπους με κοινούς στόχους.

Η εξέλιξη

Εργάστηκε στο Vivarium Wine Restaurant, στο Myconian Villa Collection και έπειτα στο Τσιπουράκι Μεζεδάκι – Tsipouraki Mezedaki στην Κύπρο. Πρόσφατα πήγε στην Βαρκελώνη για μεταπτυχιακές σπουδές στις επισιτιστικές τέχνες γιατί ως ανήσυχο πνεύμα δεν σταματά να εξελίσσεται.

Πως πήρες την απόφασή να γίνεις μαγείρισσα και κατά πόσο αυτή η απόφαση δικαιώθηκε;

Από πολύ μικρή αγαπούσα τη μαγειρική, αφού από παιδί ακόμα συνήθιζα να μαγειρεύω με τη γιαγιά και τον παππού μου. Μεγαλώνοντας μαγείρευα πάντα για συγγενείς και φίλους με μεγάλη ευχαρίστηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ επαγγελματικά, αν και πάντα λάτρευα να βρίσκομαι στην κουζίνα. Η ζωή μου είχε πολλές εναλλαγές, ήμουν προπονήτρια καλαθοσφαίρισης, τραπεζικός υπάλληλος αλλά μετά από συγχωνεύσεις, υποβιβασμούς και μειώσεις μισθών κατά την κρίση, αλλάζοντας λοιπόν σελίδα, βρέθηκα στην Κύπρο, σε μια επαγγελματική κουζίνα. Δεν είχα εμπειρία στο χώρο και ξεκίνησα από το μηδέν. Ανακάλυψα όμως πως σε αυτό το επάγγελμα βρήκα όλα αυτά που ονειρευόμουν! Να αγαπώ τη δουλειά μου, να ταξιδεύω, να εξελίσσομαι, να μαθαίνω συνέχεια νέα πράγματα, να γνωρίζω νέους πολιτισμούς και διαφορετικές κουλτούρες, μα πάνω από όλα να προσφέρω κάτι που κάνει τους άλλους να χαμογελούν.

Πιστεύω πως η δικαίωση έρχεται σε βάθος χρόνου, όμως δεν μετανιώνω ούτε για μια στιγμή για όλα όσα στερήθηκα για να στηρίξω αυτή την απόφαση.

Ποια είναι η φιλοσοφία σου για την μαγειρική;

Η φιλοσοφία μου για τη μαγειρική είναι ότι αν δεν το κάνεις με αγάπη τότε μη το κάνεις καθόλου. Η μαγειρική είναι ένα επάγγελμα που δεν σε αφήνει να μπεις σε μια ρουτίνα, κάτι που για μένα είναι μαγικό. Αποτελεί μια αμοιβαία ανταλλαγή συναισθημάτων ανάμεσα στον μάγειρα και τον πελάτη.

Πως θα χαρακτήριζες την Κυπριακή κουζίνα;

Η Κυπριακή κουζίνα έχει πολλές προοπτικές εξέλιξης καθώς έχει ιδιαίτερα υλικά τα οποία αν χρησιμοποιηθούν σωστά δίνουν ένα μοναδικά γευστικό αποτέλεσμα.

Ποια τοπικά προϊόντα προτιμάς;

Τα τοπικά προϊόντα που προτιμώ είναι το Κολοκάσι, ένα είδος βολβού, (κάτι ανάμεσα σε σελινόριζα και πατάτα), το οποίο είναι ιδιαίτερα εύγευστο. Την Κουμανταρία, ένα είδος γλυκού επιδόρπιου κρασιού που παράγεται από λιαστά σταφύλια. Η ιδιαίτερη γεύση της, βρίσκει χρήση σε πολλές παρασκευές της μαγειρικής. Επίσης μου αρέσει πολύ το γλυκό τριαντάφυλλο και το ροδόσταγμα που παράγεται στην περιοχή Αγρός, στην οροσειρά του Τροόδους. Δεν θα παρέλειπα φυσικά τη Ζιβανία, η οποία είναι ένα απόσταγμα, κάτι ανάμεσα σε τσίπουρο και ρακί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Πολλοί υποστηρίζουν πως οι περισσότεροι νέοι μάγειρες/σες πολύ γρήγορα αποκαλούνται chef. Τι απαντάς σ’ αυτό;

Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στο επάγγελμά μας, και αυτό νομίζω πως οφείλεται στη μονομερή προβολή του επαγγέλματος μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές. Θεωρώ επίσης πως μέσα από τις σχολές μαγειρικής θα πρέπει να υπάρχει επαρκής ενημέρωση και προετοιμασία των φοιτητών για τα στάδια που θα πρέπει να ακολουθήσουν από τη στιγμή που θα μπουν σε μία επαγγελματική κουζίνα μέχρι να γίνουν Chef.

Πως ήταν η εμπειρία σου στο MasterChef;

Το MasterChef ήταν για εμένα μια μοναδική εμπειρία, καθώς είχα την τύχη να γνωρίσω έστω και για λίγο τους Chef αλλά και πολλά ενδιαφέροντα άτομα με τα οποία ακόμα διατηρούμε επαφές και συνέβαλλαν στη μετέπειτα πορεία μου.

Συμμετέχοντας σε ένα τηλεοπτικό σόου τι ήταν αυτό που σου έκανε περισσότερο εντύπωση;

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οι ατέλειωτες ώρες γυρισμάτων για ένα επεισόδιο. Ξεκινούσαμε από τις 8 το πρωί και μπορεί να τελειώναμε στις 3 ή 4 τα ξημερώματα. Ειδικά στις αρχές που ήμασταν 50 άτομα και έπρεπε όλοι μετά από κάθε δοκιμασία να δώσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά μια συνέντευξη.

Ως πελάτισσα τι σε ενοχλεί σε ένα μενού;

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι να βλέπω τεράστια μενού, χωρίς συνοχή.

Η δυσαναλογία ανδρών και γυναικών μαγείρων είναι μεγάλη, που πιστεύεις πως οφείλεται αυτό;

Η δυσαναλογία ανδρών μαγείρων σε σχέση με τις γυναίκες είναι πολύ μεγαλύτερη. Οι δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες, καθώς και οι ατελείωτες ώρες εργασίας σε μια κουζίνα, ίσως να αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για μια γυναίκα που θέλει να κάνει οικογένεια. Επίσης πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η αντιμετώπιση των γυναικών από τους άνδρες μέσα στις κουζίνες, καθώς υπάρχει η νοοτροπία ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στη μεγάλη πίεση και στις απαιτήσεις του επαγγέλματος. Και στις δυο περιπτώσεις είμαι αρνητική γιατί όπως κάθε επάγγελμα έχει απαιτήσεις, το ίδιο ισχύει και για τη μαγειρική. Όταν μια γυναίκα αποφασίσει να κάνει καριέρα θα πρέπει να γνωρίζει πως κάθε επάγγελμα απαιτεί θυσίες. Επίσης θεωρώ πως αυτό το επάγγελμα χρειάζεται περισσότερες γυναικείες παρουσίες, ώστε να υπάρχει μια σχετική ισορροπία, συνεπώς λιγότερος σεξισμός μέσα στις κουζίνες και ίσες ευκαιρίες για όλους.

Ποιος είναι ο καλός μεζές για να συνοδεύσει το τσιπουράκι;

Το τσιπουράκι με γλυκάνισσο ή χωρίς, συνδυάζεται με πολλούς μεζέδες. Με θαλασσινά ή κρεατικά, αυτό που χρειάζεται περισσότερο για να το απολαύσεις είναι η καλή παρέα!!

Πες μας ένα περίεργο περιστατικό κατά την ώρα εργασίας

Ένα από τα πιο περίεργα περιστατικά που μου έχουν συμβεί… να είναι το μαγαζί γεμάτο και σε κάθε τραπέζι να υπάρχει κάποιος που έχει αλλεργία ή δυσανεξία σε κάποιο τρόφιμο. Εκεί ήταν που πίστεψα πως μας τους σύστησε όλους ο ίδιος αλλεργιολόγος!(γελώντας) Αστειεύομαι φυσικά, όμως είναι πολύ δύσκολο, επικίνδυνο και καθόλου αστείο να αναλαμβάνεις την ευθύνη γνωρίζοντας σε πόσο μεγάλη έξαρση βρίσκονται τα τελευταία χρόνια οι τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες. Πρέπει κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζεται με απαραίτητη σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Ποιο είναι το κρυφό όνειρο της Βάγιας Σταυρακάκη;

Το όνειρο μου είναι να εξελιχθώ όσο μπορώ μέσα σ’ αυτό το επάγγελμα, να ταξιδέψω, να γνωρίσω νέους πολιτισμούς, νέες κουλτούρες και να καταφέρω να δουλέψω δίπλα σε διακεκριμένους Chef. Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι στη Βαρκελώνη για Μεταπτυχιακές σπουδές στις Επισιτιστικές τέχνες. Το ότι συναναστρέφομαι και συνεργάζομαι με άτομα από διαφορετικά μέρη του κόσμου αποτελεί θεμέλιο για την εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μου. Είναι ακόμα πολύ νωρίς, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον, να καταφέρω και εγώ να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη αυτού του χώρου.