Μάγκυ Ταμπακάκη
Αποφοίτησε από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στην Αθήνα και στη συνέχεια έφυγε στην Ιταλία για να συνεχίσει τις σπουδές της. Εκεί γνώρισε και λάτρεψε την Ιταλική κουζίνα και κατ’ επέκταση αγάπησε τη μαγειρική.
Άλλαξε πορεία σπουδάζοντας την μαγειρική τέχνη και στη συνέχεια συμμετείχε στο Ιταλικό και Ελληνικό MasterChef όπου έγινε δημοφιλής για τη δημιουργικότητά και το πάθος της με την μαγειρική. Όπως δηλώνει και η ίδια, τα σωστά άτομα διέκριναν την αγάπη της για τη μαγειρική μέσα από τη φλόγα των ματιών της και των πιάτων της και έτσι συμμετείχε ως κριτής στο MasterChef Junior παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες της.
Μιλώντας μαζί της διακρίνεται η χαρά που κατάφερε να κάνει επαγγελματική στροφή και να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει, τη μαγειρική.
Πότε ανακάλυψες την αγάπη σου για τη μαγειρική;
Όταν πήγα στην Ιταλία για να συνεχίσω τις σπουδές μου παρακολουθούσα καθημερινά εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση, αρχικά για να εξοικειώνομαι με τη γλώσσα και στη συνέχεια γιατί μου άρεσε να κάνω όλες αυτές τις συνταγές που έβλεπα. Εκεί αγάπησα την μαγειρική. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικογένεια του άντρα μου γιατί πρόκειται για μια οικογένεια που μαγειρεύουν καθημερινά τα Ιταλικά παραδοσιακά φαγητά και κάθονται όλοι μαζί στο τραπέζι να φάνε. Έτσι γνώρισα τις Ιταλικές συνταγές και μέσα από όλα αυτά ένιωσα όλη τη μαγεία των γεύσεων και της μαγειρικής.
Στη συνέχεια άρχισα να μαγειρεύω, κυρίως για φίλους και όλοι μου λέγανε «έχεις ταλέντο πρέπει κάτι να κάνεις για αυτό» και έτσι ξεκίνησα να κάνω σεμινάρια.
Δεν είχα πολύ χρόνο γιατί μόλις είχα γεννήσει και τον γιο μου, οπότε πήγα αργότερα στη σχολή και από εκεί πήρα το δίπλωμα μου ως επαγγελματίας.
Ποια κουζίνα αγαπάς περισσότερο;
Είμαι fun της Μεσογειακής κουζίνας αλλά σίγουρα η Ιταλική είναι αυτή με την οποία ξεκίνησα και είναι αυτή η οποία επηρεάζει όλα μου τα πιάτα.
Αν άνοιγα ένα μαγαζί δεν θα ήταν αλλαγμένη Ελληνική κουζίνα αλλά Ιταλική καθημερινή κουζίνα, αυτή που τρώει ο Ιταλός στην καθημερινότητα του, η οποία μοιάζει σε πολλά με την Ελληνική.
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κουζίνα που δεν γνωρίζει ο κόσμος γιατί όλοι όταν ακούνε Ιταλική σκέφτονται μόνο pasta και πίτσα. Όπως στην Ιταλία που σε κάθε περιοχή υπάρχει συγκεκριμένη κουζίνα και πας να φας συγκεκριμένα πιάτα έτσι θα μου άρεσε και η Ελλάδα να αναπτύξει όσο γίνεται τα τοπικά της προϊόντα και εδέσματα ανά περιοχή. Είναι ωραίος ο γαστρονομικός τοπικισμός. Η Ιταλία από τον γαστρονομικό τουρισμό λαμβάνει πάρα πολλά. Υπάρχει κόσμος που πηγαίνει στην Φλωρεντία για να φάει την μπριζόλα Φλωρεντίνα που μοιάζει με τη δική μας σπαλομπριζόλα. Πηγαίνει στην Εμίλια Ρομάνια για να φάει μόνο φρέσκια πάστα γιατί εκεί είναι ειδικοί της φρέσκιας πάστας, θα πάει Νάπολη για τα θαλασσινά, θα πάει Σικελία για τη ρικότα της και για τα γλυκά της, κλπ Δεν θα πας στο Τορίνο για να φας θαλασσινά θα πας για να φας φασόνα που είναι μοσχάρι που το εκτρέφουν εκεί και το ταΐζουν με βελανίδια για να κάνει πιο νόστιμο κρέας και το τρως σε ταρταρ, σε μπριζόλα, σε λουκάνικο, σε όλες τις μορφές. Έτσι οι περιοχές είναι ταυτισμένες με πιάτα. Είναι εύκολο αυτό και για την Ελλάδα γιατί δεν υστερεί σε τίποτα. Έχω ανακαλύψει Ελληνικά τυριά που είναι ανώτερα της παρμεζάνας που έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο.
Έχεις λάβει μέρος στο Ιταλικό και στο Ελληνικό Master chef. Πως ήταν αυτές οι εμπειρίες σου; Και ποια η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ των δύο;
Πριν πάω στη σχολή, ένα βράδυ ο άντρας μου με έπεισε πως πρέπει να πάω στο Master chef και πήγα. Ήταν καλή εμπειρία αλλά επειδή δεν μπορούσα να βρίσκομαι σε ένα σπίτι-στούντιο έξι ώρες μακριά από το σπίτι μου, αναγκάστηκα να φύγω και θα έλεγα πως μου είχε μείνει απωθημένο. Πρώτη φορά είχα νιώσει πως αυτό που μου λέγανε οι φίλοι, πως είχα ταλέντο, μου το λέγανε και άνθρωποι που δεν με ξέρανε, οπότε ίσως να ισχύει.
Επίσης καταπληκτική εμπειρία ήταν και το Master chef στην Ελλάδα. Με έκανε να πιστεύω στον εαυτό μου κάτι που μου έλειπε αρκετά και γνώρισα καταπληκτικά άτομα. Όσο για διαφορές δεν βρίσκω, πάνω κάτω είναι τα ίδια πράγματα.
Η μόνη διαφορά είναι πως επειδή στην Ιταλία έχουν γίνει πολλά Master chef και ο πληθυσμός επίσης είναι μεγαλύτερος, δεν έχει την ίδια ανταπόκριση που έχει στην Ελλάδα.
Εδώ έχουν γίνει μόνο δύο Master chef, είναι και πιο μικρή κοινωνία, σε αναγνωρίζουν πιο εύκολα και έχεις περισσότερες ευκαιρίες εκ των υστέρων, ενώ στην Ιταλία είσαι ένας από τους πολλούς των δέκα Master chef που πέρασες και ξεχάστηκες.
Από όλους τους chef που γνώρισες στην Ελλάδα, ποιους ξεχώρισες;
Θαύμαζα πάντα τις γυναίκες σεφ και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ που δεν μπόρεσα να μαγειρέψω στον τελικό για τα παιδιά του Funky gourmet γιατί θαυμάζω την Γεωργιάννα Χιλιαδάκη. Όταν ήρθα από την Ιταλία και διάβασα για το Funky ήθελα να πάω να φάω γιατί μου έκανε εντύπωση πως μια γυναίκα κατάφερε και ξεχώρισε τόσο πολύ. Επίσης επειδή πρόκειται για ζευγάρι και επειδή και ο άντρας ασχολείται με τη μαγειρική όχι επαγγελματικά αλλά από αγάπη, ταυτιζόμουν μαζί της, όχι βέβαια στο επίπεδό της, αλλά ναι την θαυμάζω πολύ.
Ποιο είναι το κοινό στοιχείο των πετυχημένων chef;
Οι επιτυχημένοι σεφ είναι αυστηροί. Πιστεύω πως ένας καλός σεφ πρέπει να είναι αυστηρός όχι μόνο με τον εαυτό του αλλά και με τους υπόλοιπους που απαρτίζουν την κουζίνα του. Αν είσαι αυστηρός, στο αποτέλεσμα που θέλεις, θα έχεις ένα καλό αποτέλεσμα. Πρέπει να υπάρχει ιεραρχία, καλό αποτέλεσμα και καλή ποιότητα. Και ο κύριος Κοντιζάς και ο κύριος Κουτσόπουλος είναι καλοί ναι μεν αλλά…στην κουζίνα είναι αυστηροί. Είναι απόλυτοι σ’ αυτό που θέλουν, σ αυτό που ζητούν. Έτσι πρέπει.
Από τη στιγμή που βγήκες στην τηλεόραση, είχες πολύ πίεση, πως το αντιμετώπισες;
Υπάρχουν κανονισμοί που σε φτάνουν στα όρια σου και σε κάνουν να τα περάσεις. Όλα αυτά γίνονται με άτομα που δεν γνωρίζεις. Ξέρεις είναι διαφορετικό όταν είσαι είκοσι χρονών και άλλο όταν είσαι τριανταπέντε και έχεις και οικογένεια. Δεν είσαι ευέλικτος, ξέρεις πoια είναι η ζωή σου, ποιες είναι οι απόψεις σου οπότε είναι πιο δύσκολο να ενταχθείς σε μια ομάδα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και δεν το περιμέναμε ήταν όλη αυτή η απήχηση, πως θα ασχοληθούν τόσοι άνθρωποι με το να μελετάνε τα πάντα και να ασχολούνται τόσο πολύ μαζί μου.
Αυτό προκύπτει από πώρωση για την εκπομπή ή έτσι για να δημιουργούνται θέματα; π.χ. Ο χαμός που έγινε για το πιάτο σου με τον Ανταμ Κοντοβά
Ναι, το πιάτο που έκανα με τον κύριο Κοντοβά, είναι ένα πιάτο που είχα δημιουργήσει παλαιότερα και το αγαπώ και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Και ο κύριος Κοντοβας και ο κύριος Κουτσόπουλος είχαν πει πως τους άρεσε αυτός ο συνδυασμός και θέλουν να βάλουν στο μενού τους.
Ο κύριος Κοντοβάς μου είπε «εγώ Μάγκυ θα στο κλέψω, θα το τροποποιήσω μεν αλλά θα στο κλέψω».
Είναι περίεργο πως κάποιος το βλέπει στο μενού του κυρίου Κοντοβά και δεν συνδυάζει τις ημερομηνίες πως πρώτα γίνανε τα γυρίσματα και στην επόμενη σεζόν, γιατί πρόκειται για εποχιακό εστιατόριο, το έβαλε ο κύριος Κοντοβάς στο μενού. Το προηγούμενο μενού του εστιατορίου ήταν εντελώς διαφορετικό. Αλλά το πιο περίεργο είναι που μπαίνουν στην διαδικασία να ασχοληθούν τόσο πολύ με όλα αυτά. Πιστεύω λοιπόν πως ψάχνουν να βρουν κάτι αρνητικό στην Μάγκυ για να της το καταλογίσουν. Όπως έγινε με το θέμα ερασιτέχνης-επαγγελματίας.
Αυτό ξεκίνησε από κάποια δική σου δήλωση;
Όχι, και θεωρώ μεγάλο κακό το να πω πως είμαι κάποια ενώ δεν είμαι. Δεν είπα ποτέ πως είμαι σεφ γιατί δεν είμαι. Σπούδασα επαγγελματίας μαγείρισσα, έκανα πρακτική σε ένα καλό εστιατόριο που βρίσκεται στον οδηγό Michelin και ήμουν και πάρα πολύ καλή, γιατί είμαι στρατιώτης στη δουλειά μου. Δεν έχω όμως εμπειρία, δηλαδή να έχω κάνει έστω και για ένα χρόνο πάσο σε εστιατόριο, οπότε το να βγω και να πλασάρω τον εαυτό μου ως chef είναι απαράδεκτο. Σεφ γίνεσαι μετά από πολλά χρόνια εμπειρίας και ενώ διοικείς μια κουζίνα.
Όλοι είμαστε μάγειρες με περισσότερη ή λιγότερη εμπειρία. Εγώ δεν έχω μεγάλη εμπειρία, έχω όμως πολύ αγάπη και ταλέντο.
Και προσπαθώ όσο μπορώ να το κάνω να φαίνεται αυτό. Γιατί όπως είπα όταν είσαι είκοσι χρονών μπορείς να είσαι και είκοσι ώρες αφιερωμένος στην δουλειά σου. Αλλιώς πρέπει να προσαρμόζεις το πρόγραμμα σου έτσι ώστε να είσαι και στην οικογένεια σου, αλλά και σ αυτό που αγαπάς. Ευτυχώς η μαγειρική, εκτός από το εστιατόριο, έχει αρκετά παρακλάδια που μπορείς να ασχοληθείς.
Ποια συμβουλή θα ήθελες να δώσεις στα παιδιά που θέλουν να πάνε στην εκπομπή;
Αρχικά δεν πας στο Master chef για να βρεις δουλειά σε ένα εστιατόριο, δεν είναι αυτό το ζητούμενο για μένα, αυτό το βρίσκεις έτσι και αλλιώς. Εκεί πας για τα υπόλοιπα, να δείξεις τη δουλειά σου, το ταλέντο σου, να γίνεις γνωστός. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά που θέλουν να συμμετάσχουν είναι πως δεν το κάνεις για να βγάλεις χρήματα, δεν υπάρχουν πια πολλά λεφτά. Για να τα καταφέρεις πρέπει να είσαι σε δέκα πλευρές ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει, απλώς μια τηλεοπτική πρόταση με τα πολλά λεφτά. Εγώ κάνω τριανταπέντε πράγματα για να έχω τα έσοδα που χρειάζομαι και να στηρίζω την οικογένεια μου. Τα παιδιά πρέπει να λένε ναι σε προτάσεις και να μην υποτιμούν προτάσεις για τα χρήματα.
Υπάρχουν παιδιά που μπορεί να έχουν ταλέντο και ενώ θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα, είπαν όχι σε προτάσεις που θα τους άνοιγαν και άλλες πόρτες, αλλά αρνήθηκαν γιατί τους φάνηκαν λίγα τα χρήματα.
Τι ήταν αυτό που σε ξεχώρισε και σου έγινε η πρόταση για το Master chef junior;
Χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το κανάλι να έχω αυτή την πρόταση και να έχω και ένα ευέλικτο πρόγραμμα. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων αλλά πιστεύω πως ο κύριος λόγος είναι πως είδαν την φλόγα μέσα στα μάτια μου γι’ αυτό που κάνω. Είναι αυτό που τους είπα και όταν πρώτο-παρουσιάστηκα στο Master chef,
δεν έψαχνα τι δουλειά να κάνω και βρήκα τη μαγειρική… η μαγειρική βρήκε εμένα.
Θεωρώ πως έχω ταυτότητα και πραγματικά βγάζω μέσα από αυτό που κάνω τα συναισθήματα μου. Τα σωστά άτομα λοιπόν είδαν αυτή τη φλόγα μέσα στα μάτια μου και κατ’ επέκταση αυτά τα άτομα μου είπαν πως αυτό που εκτιμούν σε μένα είναι η ταπεινότητα που έχω. Παραδόξως γιατί μέσα από την εκπομπή βγήκα ως αλαζόνας πολλές φορές και πως πιστεύω υπερβολικά στον εαυτό μου, ενώ τα άτομα που με γνώριζαν έλεγαν πάντα πως είμαι ταπεινή και στρατιώτης στη δουλειά μου.
Θα άκουσες βέβαια πως οι απόψεις διίστανται κατά πόσο θα πρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε μια τηλεοπτική εκπομπή όσον αφορά τη δημοσιότητα τους αλλά και κάνοντας μαγειρική όπου υπάρχει επικινδυνότητα με τη φωτιά, τα μαχαίρια κλπ. Τι έχεις εισπράξει εσύ από τα παιδιά;
Καταρχάς θέλω να δώσω συγχαρητήρια σ’ αυτούς τους γονείς που έφεραν τα παιδιά τους στην εκπομπή και στηρίζουν τα όνειρα των παιδιών τους. Εμείς μεγαλώσαμε με γονείς που θέλανε να πραγματοποιήσουμε τα δικά τους όνειρα, ενώ αυτοί οι γονείς που μπορεί αρχικά να ήταν και αρνητικοί, φέρανε τα παιδιά και τα στηρίζουν και είναι παρόντες σε ότι θέλει να ζήσει το παιδί.
Βλέπω γονείς διαφόρων ηλικιών που κάθονται ώρες εκεί από έξω να περιμένουν για να κάνει το παιδί αυτό που αγαπάει.
Δεύτερον, υπάρχουν σχολές μαγειρικής για παιδιά, εκεί γιατί δεν θεωρείται επικίνδυνο ένα παιδί να κρατάει ένα μαχαίρι και μόνο τηλεοπτικά είναι επικίνδυνο. Και τρίτον σου λέω ειλικρινά πως τα παιδιά το έζησαν σαν ένα summer camp και το διασκέδασαν απίστευτα. Πολλές φορές παίζανε και πειραζόταν μεταξύ τους. Τώρα όταν ένα παιδί αποχωρεί και οι φίλοι συνεχίζουν είναι φυσιολογικό να στεναχωρηθεί, αλλά μαθαίνει να συμμετέχει να αγωνίζεται και να σέβεται τους κανόνες. Έχω δει γονιούς να μαλώνουν τα παιδιά τους γιατί δεν έπαιξαν καλά στο ποδόσφαιρο ή να τα πιέζουν να μην πάνε εκδρομή με το σχολείο γιατί έχουν προπόνηση στο ποδόσφαιρο. Εμένα αν μου έλεγε το παιδί μου πως θέλει να πάει στην εκπομπή θα του έλεγα να πας αλλά να ξέρεις τι να περιμένεις από αυτό και εγώ θα σε στηρίξω. Μπορεί να μην περάσεις στην επόμενη φάση, μπορεί ο κριτής να σου μιλήσει αυστηρά, αλλά ότι και να γίνει εγώ θα σε στηρίξω μέχρι τέλους, θα το κάνουμε μαζί. Ακόμη και το λάθος του παιδιού σου το στηρίζεις, λες οκ πήραμε μια εμπειρία πάμε παρακάτω.
Πιστεύεις πως οι Έλληνες είμαστε ανοιχτοί σε νέες γεύσεις;
Οι Έλληνες είναι ανοιχτοί σε νέες γεύσεις απλά βλέπω πως προτιμούν το comfort food αντί του γκουρμέ. Θέλουν να βλέπουν τα πιάτα τους γεμάτα, πρωτότυπες κ ξεχωριστές συνταγές κ γεύσεις αλλά και ποσότητα. Προσοχή όμως, νέες γεύσεις δε σημαίνει απαραιτήτως “φαντασμαγορικές” πρώτες ύλες. Μπορείς να φτιάξεις ένα διαφορετικό πιάτο χρησιμοποιώντας σέσκουλα κ αντίδια αντί για kale που είναι “της μόδας”.
Με τι συνεχίζεις τώρα και ποια τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δέχτηκα μια πρόταση από το κανάλι ως εταιρική σεφ του καναλιού Star channel και φροντίζω για τα επαγγελματικά γεύματα του Προέδρου. Μου αρέσει να κάνω private cheffing στους χώρους του καναλιού, αλλά ο τελικός μου στόχος, για να πω πως πραγματοποίησα το όνειρό μου, είναι να κάνω ένα δικό εστιατόριο.
Μια γωνιά μου αρκεί για να εκφράσω αυτό που θέλω να κάνω, να δείξω την αγάπη μου στα πιάτα από τον μικρό μου κατάλογο. Δεν ονειρεύομαι μεγάλα εστιατόρια. Τότε θα πω έφτασα εκεί που ήθελα να φτάσω.