Το ταπεράκι της παραλίας
Ώρα 09:00. Παραλία αμμουδερή. Η γιαγιά κουβαλάει πάνω της όσα ένας μικροπωλητής φαναριού που έχει από τσιμπιδάκια μέχρι πύραυλο.
Μαζί της και δύο κουτσούβελα που είναι έτοιμα να φάνε την άμμο και να πιουν όλη τη θάλασσα.
Πετσέτα απλώνει, τσάντα ώμου να ανοίγει και ταπεράκια αραδιάζονται σαν σε επίδειξη σε σπίτι το 1980.
Κεφτέδες (με το δυόσμο τους), αγγουράκι, ντοματούλα, αυγουλάκια βραστά, σχεδόν catering!! Τα γαστρονόμ λείπουν μόνο!
Η γιαγιά ολόσωμο μαγιό με μαργαρίτες (μαύρο, για να κόβει και λίγο) καθιστή κάτω από την ομπρέλα με σταυρωμένα πόδια.
ΘΑΝΑΣΑΚΗ, ΖΩΖΩΩΩΩΩ!!! Γυρίστε πίσω!!!
Ελάτε για μια μπουκίτσα!!!
Α ρε γιαγιά αθάνατη…
Μεγάλωσες γενιές ολόκληρες με αυτό τον τρόπο!
Έτσι λοιπόν στα καλά καθούμενα εμφανίζεται και ο λουκουματζής με την τάβλα στο κεφάλι. Κατάμαυρος από τον ήλιο, που αν τον δεις νύχτα στη ρεματιά, σου κόβονται τα γόνατα.
ΛΟΥΚΟΥΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΛΟΥΚΟΥΜΑΑΑΑΑΑΑ!
Θανασάκηηηηη, Ζωζώωωωω, τρεχάτε!!! ΛΟΥΚΟΥΜΑΣ!!!
Πάνε οι κεφτέδες, πάνε τα αυγουλάκια, πάει όλο το catering.
Οι μπουκιές στο λουκουμά είναι τόσο λαίμαργες που η ζάχαρη αφήνει τα σημάδια της γύρω από τα χείλη και σε όλο το μάγουλο μέχρι το αυτί.
Μη φάτε πολύ αν ξαναπέσετε στη θάλασσα!
Τι λες ρε γιαγιά. Για μπάνιο μας έφερες όχι να αλλάξουμε λάδι στο παλιό opelάκι του παππού!
Φωνές και μπουκιές εναλλάσσονται σε ρυθμούς κατα ρυπάς μέχρι ο Θανασάκης και η Ζωζώ να μείνουν από μπαταρία!
Η επιστροφή
περιλαμβάνει μάζεμα του catering από τη γιαγιά Ζωζώ και τα αξεσουάρ της θάλασσας από τα παιδιά!!! Κουλούρες, μπρατσάκια, κουβαδάκια, φτυαράκια, αστερίες, κοχύλια και άλλα θαλασσινά που έβγαλε η παιδική αρχαιολογική σκαπάνη από την άμμο.
Θανασάκης: Γιαγιά τσίσα…
Γιαγιά: Ας πάω τα παιδιά σπίτι να φάνε. Το μπριάμ είναι έτοιμο, το καρπούζι το έβαλα στο ψυγείο;
